يامصر حبك وجع

فى حب مصر كتبت الشعر على موجه
ساعات تنزل.. ساعات تطلع
تخبّط فى الصخور تخضع
تلفّ الدومات ترجع
لكنها ما بتنتهيش
وغيرها جوا قلبى مافيش
وبتمنى لو تاخدنى رهين
وأغازل حضنها الياسمين
وترمينى جوا بحر العشق
وتنسانى فى الغريق وماجيش
فى حب مصر بموت كل يوم وبعيش
بلملم فيها احلامى المرمّيه فى كل مكان
وأصبّر بيها ايامى اللى كانت لما كنت زمان
محاره فى بحرها المرمر
فى حلقى حبها ممرر
تبعّنى لقطر هيولع
لمركب بكره هيودع
لكل اللى اشترى ووزع
وبرجع احبها اكتر
تدوس على قلبى بالجزمه
وترمينى ما ليش لزمه
وعمرى ما سيبتها فى أزمه
وبرضه بحبها واصبر
فى حب مصر
كتبت الشعر فوق خصرى
وشمت النسر على صدرى
رسمت الرايه فوق ضهرى
وخبيتها بعيييييييييييد خالص
هناك جوا ساااااااابع قلب
وروّتها بوريد الحب
خلاصة لانتماء من صب
ووضّتها من خرير دمّى
دى أم الدنيا مش أمى
ولا كانت فى يوم أمى
دى مصر العيله واللمه
ومصر حرارة الضمه
ومصر منارة الامه
ومن غيرها القيامه تقوم
انا ابن الستينات الشوم
أيوب يامصرى
وصابر على الشقا المقسوم
ايوب وغافر ذنبها
وتفرح لو تبات مظلوم
مخنوق وبرضك حبها
جواك بيكبر كل يوم.....
انا مين فى بحرك
ياحته من قدر محتوم
أنا موج بعافر واسافر
ولّا غريق بيعوم
انا مين فى بحرك
يا سايقه فى الدلال واللوم
وبريئ بحاول أبرر
سر كل هجوم
وجريئ بآوح وأصبر
قلبى يوم ورا يوم
أنا مين فى بحرك
يابدر منوره يانجوم
أنا حلم سابق فى الزمان سنى
وأنا ابنك المدبوح
على عتبة الننى
وانا اللى برضه بموت
طول ما انت بتأنى
وأنا اللى فوق السحاب
طاير مع إنى
تحت الرجول منداس
تتبرى ليه منى؟
عراف وشاف الودع
قال الطريق مسدود
انا قلت لا للوجع
دا لكل ظلم حدود
عراف وشاف الجدع
قالّى على الصوره
ويامصر حبك وجع
طول ما انتى مكسوره
أنا نفسى أكتب قصيده
مليانه شوق وحماس
وأنشرها فوق العلم
ويرفرف الاحساس
وألقانى بفرح وأنا
بيسمعها كل الناس
وأقول عشانك انا
مولود كده شاعر
ماعرفش غير القلم
بالهمزه انا شاعر
وهفضل أكتب انا فى
الشعر طول عمرى
لو حتى وقعت سنانى
ولّلا انحنى ضهرى
يا مصر دا انتى الامان
وانتى الدفا فى التوب
وإنتى روح الفؤاد
والقلب فيك يدوب
مع انى فيكى طريد
فوق الجبين مصلوب

شعر/ ايهاب وفا