كنا اتنين تيهين فى الدنيا
عشنا الدنيا زى ما هى
يوم نمشى على هواها
ويوم هى تمشى على هوانا
بس الدنيا مش مريحنا
تعمل فينا مهما تعمل
تلعب بينا
تشدنا مرة
وتصدنا مره
وفى الاخر ترمينا بره
وشويه برده ترجعنا
وتحسسنا بأحلامنا
وتسهرنا فى ايامنا
وترجع تانى تضيعنا
بتوهنا مع التيهين
وتعقلنا
ساعة الحين
وتفهمنا
واحنا مش فاهمين
وتشوشنا
من حين لحين
وتعرفنا اننا مخلوقين
من طين
وتقولنا دا انتوا بنى ادمين
وفى الاخر
تقولنا اديكوا عايشين
مع العايشين
وبتمشو ورا الماشين
وتقولنا اجروا ورايا
واوعاك
يوم تبص فى مرايا
اصل المرايا هى اصل الحكاية
زى الدنيا ملهاش اخر
يوم تتطلعك السماء
ويوم تنزلك الارض
يوم تقولك يا جميل
ويوم تانى تقلك غور من وشى يا طخين
ويوم تقولك ما تطلعش من البيت
انتا شكلك النهارده خسيت
ويوم ما تطلع من البيت
تمشى تبص
حوليك
بتفكر الناس
بتقول ايه
عليك
وانتا ولا حد واخد باله منك
وبكلام المرايا
انتا مش عارف
تعيش سنك